Als gezin zitten wij op een druilerig zondagmiddag in de auto en er ontstaat een discussie over 'rechts-rechts', wat in dit geval niet betekent dat we moeten afslaan! Het 'rechts-rechts' principe is in mijn hoofd ontstaan tijdens het lezen van het boek: ‘Het hele brein, het hele kind’. Een boek waar ik al een tijdje mee bezig ben en waarvan ik overtuigd ben dat wanneer ik het uit heb, ik mijn kinderen nog beter kan begrijpen.
Afslaan of...?
Onze autorit gaat richting het Boomkroonpad om even lekker uit te waaien tussen de toppen van de bomen. Halverwege valt Boris, de jongste, in slaap. Dat komt goed uit want een middagdutje kan voor hem geen kwaad. En daarom kiezen we voor een toeristische route om de tijd te rekken. Hoewel ik deze route wel prettig vind en ook volop geniet van het mooie Drentse landschap (zelfs met druilerig weer), wordt Hugo ongeduldig. Zijn ongeduld is wel te begrijpen want de keuze tussen een toeristische autoroute en bomen klimmen is snel gemaakt. Uiteindelijk gaat zijn ongeduld over in veel geklaag.
En het gaat van kwaad tot erger.
Daar waar ik non verbaal nog een sst…probeer over te brengen omdat Boris slaapt, raakt Freek geïrriteerd. Zijn irritatie richting Hugo probeer ik te sussen door aan te geven dat hij 'rechts-rechts' kan proberen. Waarop Freek met de auto gelijk de eerste de beste afslag neemt en ons zo nog verder van onze bestemming rijdt...
‘Rechts-Rechts’ betekent niet dat we afslaan!
Aansluiten op rechts
Onze toeristische route wordt nu onbedoeld nog toeristischer. En Freek vraagt mij om een verklaring waarom we rechts zijn gegaan. In mijn onschuld geeft ik aan dat ik het niet over de weg had, maar over het kinderbrein. Het principe van 'Rechts-rechts' betekent bij mij dat je met je rechterbrein, contact vindt met het rechterbrein van een kind. Of te wel:
- Door eerst te verbinden. Te reageren vanuit je gevoel én begrip op het gevoel van Hugo.
- Om vervolgens het gesprek terugleiden naar het probleem en tot een oplossing komen.
En zo verliep de conversatie tussen Freek en Hugo:
- Freek (verbindend): ‘Wil jij ook zo graag in de bomen klimmen, Hugo?’
- Hugo (geïrriteerd): ‘Jáháá… ‘
- Freek (terugleidend): ‘We zijn een beetje de verkeerde kant op gereden, zullen we nu de snelste weg naar het bos nemen?’
- Hugo: ‘Ja…’
Dit verliep best vlot. Hugo voelde zich begrepen en vanuit dit gevoel kan er weer nagedacht worden over oplossingen.
Van kinderen kun je niet verwachten dat zij altijd zelf in oplossingen kunnen denken. Hun rechter hersenhelft is dominant en heel goed ontwikkeld. Kinderen hebben de hulp nodig, van ons als ouders, om hun linker hersenhelft verder te ontwikkelen waarmee zij logisch kunnen redeneren.
Nu het plan er ligt om de snelste route te pakken, laten wij het denkwerk over de route los en schakelen we ons 'externe' brein in. Binnen een kwartier weet Google ons naar het Boomkroonpad te leiden. En nog geen vijf minuten klimmen we naar de toppen van de bomen. Hoog, met de haren in de wind, wandelend over het platform. Dit beetje lichaamsbeweging voelt goed voor iedereen. En het is niet alleen gezond.
Beweging geeft ons brein ook de mogelijkheid om weer in evenwicht te komen.
Het hele brein, het hele kind.
Het boek ‘Het hele brein, het hele kind’ gaat over strategieën om de ontwikkeling van je kind te stimuleren. Het geeft in een makkelijke leesbare taal, met voorbeelden, uitleg over de werking van het linker- en rechterbrein en boven- en onderbrein. Wetende vanuit welk brein een kind reageert is het gemakkelijker om daar op in te haken. Dit boek bevestigt mij te meer waarom het gebruik van gebaren voor ons zo belangrijk is. Met gebaren speel je in op het rechterbrein van kinderen. Dit gedeelte is dominant bij kinderen van 0-3 jaar. Zij begrijpen de taal van beelden sneller en beter.
Tijdens onze cursussen staan wij stil bij de werking van het kinderbrein. Wil je meer weten over hoe je kunt aansluiten bij jonge kinderen. Volg dan onze cursus baby- en kindergebaren.
Recente reacties