Overtuigd van babygebaren
Vorige maand werd ik telefonisch benaderd door Matthijs. Matthijs is werkzaam bij het Dagblad van het Noorden en hij had ergens gehoord over baby- en kindergebaren. En daar was hij nieuwsgierig naar geworden. Zo nieuwsgierig dat hij er een item over wilde maken voor op de website van Dagblad van het Noorden.
Na dit telefoontje draaide het overuren in mijn hoofd. Want iemand anders een item laten maken over Taal voor Taal. Dat kan alle kanten op gaan en dat is best spannend. Want stel je voor dat ik mijn overtuiging niet goed verwoord en hiermee de kern van babygebaren niet overbreng.
De cursus babygebaren
Tijdens een prive cursus babygebaren was Matthijs aanwezig om te werken aan zijn item. Nadat ik de cursus babygebaren met de cursisten had afgerond werd het interview gehouden.
In dit interview kreeg ik van Matthijs een filmpje onder mijn neus gedrukt van Bart. Een jongen van 13 maanden oud die met gebaren van alles blijkt te vertellen. Waarop Matthijs aan mij vraagt:
'Vertel jij even wat Bart hier met zijn gebaren zegt…'
En daar zat ik. Ondertussen met een camera op mij gericht, te stotteren en een kleine frustratie weg te drukken. Dat Bart met gebaren communiceert, wil nog niet zeggen dat ik deze gelijk begrijp. Daar is meer voor nodig! Bijna reageerde ik met:
‘Je snapt het niet, zo werkt het niet!’
In het filmpje laat Bart bijvoorbeeld zien dat hij met een open handje over zijn buik wrijft. Omdat Bart nog erg jong is, zien de gebaren er bij hem nog niet zo uit als een gebaar van een volwassene. Vergelijk het met het brabbelen alvorens een kind duidelijk kan praten.
Informatie die ik nodig heb om zijn gebaar te kunnen begrijpen (evenals de informatie die je nodig hebt bij brabbelende kinderen) is:
● Waar is Bart?
● Wat is Bart aan het doen?
● Met wie is Bart?
● Wat zou Bart kunnen horen, ruiken, zien of voelen?
Oftewel, wat is hier de context?
Wanneer Matthijs mij de context geeft over de situatie van Bart, zie ik wat hij met zijn gebaren bedoelt. Hij staat in een soort van ballenbak en gebaart ‘BAD’. Want de bak met die hoge rand associeert hij met een ‘zwembad’.
Voor Bart zijn ouders is dit duidelijke taal. Zij weten immers welke gebaren zij hem aangeleerd hebben. Zij weten ook hoe zijn motoriek eruit ziet, waar zijn interesses liggen, welke gebaren hij al zelfstandig kan maken en wat hij dagelijks meemaakt. Voor iemand die Bart niet kent ontbreekt deze informatie, en dat is wel nodig om Bart te kunnen begrijpen. Zijn ouders konden zijn gedachte, de associatie met het zwembad, gelijk volgen.
En hierin ligt een groot voordeel voor de ouders van Bart. Zij konden zien waar Bart aan dacht.
De kern van babygebaren
En daar ligt de kern van babygebaren, Kinderen die met gebaren communiceren, worden sneller begrepen door hun ouders en door hun nabije omgeving. Het is dus voor ouders handig om hun kind eerder te begrijpen en voor het kind fijn om eerder begrepen te worden. Een win-win dus.
Is het dan écht nodig om met kinderen te gebaren?
Stelde Matthijs mij als volgende vraag. ‘Nee’, luidt mijn antwoord. Want de meeste kinderen gaan vroeg of laat wel praten. Veel ouders geven vaak ook aan dat hun kind al praat, en dan het dan niet meer nodig is. Toch zijn er nog een aantal logische redenen om te overwegen om wel te gaan gebaren met je kind:
- Een kind van 10 maanden kan nog niet ‘Dag opa en oma’ uitspreken, maar hij kan wél zwaaien. En wellicht meer gebaren maken alvorens te praten.
- Kinderen denken in beelden, hierdoor kunnen zij de taal eerder leren en begrijpen. Met een gebaar maak je een plaatje van een woord.
- Naast dat een kind de gesproken woorden hoort en ook ziet (het gebaar), wordt de taal ook in beweging gezet (het gebaar). En een gevoel wordt in het brein makkelijker onthouden.
Wil je meer argumenten lezen over de kern babygebaren? Lees ze in het blog 'Mijn kind praat al.'
Met babygebaren de taal in handen
Met babygebaren geef je een kind taal in handen. Een middel die zij, vanaf 8 maanden (!) kunnen gebruiken om zonder gesproken woorden, wel te vertellen wat ze zien, horen of voelen.
Stel jezelf eens even voor... Jij bent, net als Bart, de gesproken taal niet machtig, En je kan je een week lang niet in woorden uitdrukken, Hoe fijn zou jij het vinden dat je toch met de buitenwereld kan communiceren en dat mensen jou begrijpen. Ik denk dat er een grote kans is, dat je hiervoor je handen gaat gebruiken.
En dat is wat kinderen ook doen. Al van jongs af aan. Soms vanuit zichzelf (armen omhoog = ‘Til mij op.’) en soms aangeleerd (zwaaien = ‘Dag opa en oma.’)
En daarom zeggen wij, bij Taal voor Taal:
Geef een kind met babygebaren een taal in handen!
Tot slot wil ik dit blog afronden met een aantal bedankjes. Allereerst voor Bart. Wat een prachtig ventje,! En wat kan hij al veel van zijn wereld delen! Natuurlijk ook dank voor de ouders van Bart omdat zij dit met ons wilde delen. Dan voor voor Sanne en Ferry, omdat tijdens hun privé cursus de camera mocht draaien. En natuurlijk mijn dank voor Matthijs, die mij al een week (stiekem langer) bezig houdt met het feit dat hij een stuk over baby- en kindergebaren maakt en daarbij kritische vragen wist te stellen. Deze vragen hebben mij nog een week achtervolgd met als gevolg dat ik er maar een blog van gemaakt heb☺
Ben je nieuwsgierig naar het item van Dagblad van het Noorden. Bekijk hier het filmpje op YouTube. Waarop ook Bart te zien is met zijn gebaren.
Recente reacties